به گزارش پایگاه تحلیلی خبری ذوب ۲۴، محمدجعفر صالحی اظهار کرد: ذوب آهن اصفهان در سال یک میلیون و ۸۰۰هزار تن کنسانتره کیفی زغال نیاز دارد، این در حالی است که تنها یک میلیون و ۲۰۰ هزار تن زغال کک‌شو مورد نیازش را از داخل می‌تواند تامین کند.
وی افزود: به ناچار مابقی نیاز خود را از خارج وارد می‌کنیم، نه تنها برای تامین نیاز کارخانه به زغال سنگ بلکه به این دلیل که ۶۰۰هزار تن کنسانتره وارداتی را با زغال داخلی که بی‌کیفیت هست مخلوط کرده تا به کیفیت مورد نظر برای ذوب سنگ آهن برسیم.
معاون خرید ذوب آهن اصفهان با اشاره به اینکه به رغم ذخایر بسیار عظیم زغال‌سنگ، تولید سالانه زغال سنگ داخل تنها ۱.۵ میلیون تن است، ادامه داد: عملا از کنسانتره داخلی زغال‌سنگ به تنهایی نمی‌توانیم استفاده کنیم چون کیفیت پایینی دارد. پس ناچار کمیت را از داخل تامین می‌کنیم و کیفیت را از خارج.
وی همچنین تاکید کرد: در سال ۹۷ قیمت زغال‌سنگ را افزایش دادیم تا واحدهای زغالی ما وضعشان بهتر شود و به طرح‌های توسعه‌ای برای بالا بردن میزان تولید و همچنین افزایش کیفیت کنسانتره زغال سنگ توجه کنند، اما تا واحد زغالشویی تمام تلاشش را برای کاهش خاکستر زغال به کار نبندد و کیفیتش را بالا نبرد ناچار به واردات هستیم.
صالحی با بیان اینکه کیفیت واحدهای زغالی آن چیزی نیست که باید باشد، تصریح کرد: البته این نکته ضروری است که این امر به سرمایه‌گذاری نیاز دارد و البته سرمایه مورد نیاز از محل افزایش قیمت زغال نباید تامین شود بلکه این سرمایه‌گذاری باید از سیستمی خارج از تولید و فروش زغال باشد.
وی در ادامه تاکید کرد: تصور همگان این است که چه اشکالی دارد قیمت زغال را بالا می‌بریم تا این سرمایه‌گذاری اتفاق بیفتد، این درحالی است که تا کنون سه هزار میلیارد تومان تفاوت قیمت زغال را پرداخت کردیم اما این افزایش قیمت که برای بسیاری از زغالی‌ها مطلوب بود منجر به سرمایه‌گذاری برای افزایش تولید یا کیفیت نشد و تولید همان یک میلیون و ۵۰۰ هزار تن قبلی باقی مانده و در سه سال اخیر هیچ تغییری نکرده است.
معاون خرید ذوب آهن در ادامه تاکید کرد: متاسفانه با وجود افزایش قیمت زغال سنگ که اتفاقا رقم بسیار مطلوبی بود هیچ اقدامی از سوی زغالشویی‌ها برای بالا بردن کیفیت کنسانتره انجام نشده است. در سفر اخیر آقای رئیسی به خراسان جنوبی گفتند با ظرفیت موجود در معادن قاعدتا نباید واردات کک و زغال داشته باشیم در حالی که نه کیفیتمان مرغوب است و نه میزان تولیدمان مطلوب. پس چرا آدرس غلط به مسئولان بدهیم که منجر به صدور بخشنامه‌های دست و پاگیر شود؟
انتهای پیام/
