به گزارش پایگاه تحلیلی خبری ذوب ۲۴، متن کامل یادداشت کیوان جعفری طهرانی که در کانال تلگرامی وی منتشر شده است، به شرح زیر است:
در بازار جهانی فولاد یک تناقض و مغایرت ظاهری در حال بروز است. براساس یک شاخص، قیمت فولاد در تمام طول سال گذشته افزایش یافته و قیمت آتی یک تن نورد گرم فولادی تقریبا ۱,۹۲۳ دلار است که ۶۱۵ دلار از سپتامبر گذشته بالاتر است.
در همین حال قیمت سنگ آهن به عنوان مهم ترین ماده اولیه تولید فولاد، در طول یک ماه گذشته بیش از ۴۰ درصد کاهش یافته است. از سوی دیگر تقاضا برای فولاد در حال افزایش است. چرا این اتفاق افتاده است؟ آیا این روند ادامه می یابد؟ اگر جواب مثبت است، تا کی؟
فاکتورهای متعددی باعث بالا رفتن قیمت های آتی فولاد می شود و از جمله آنها می توان به تعرفه های اعمال شده از سوی دولت ترامپ بر روی فولاد وارداتی به آمریکا و تقاضای فزاینده تولید در صنایع مختلف در دوران پسا کرونا اشاره کرد. اما چین که ۵۷ درصد فولاد جهان را تولید می کند امسال نیز قصد دارد تولید فولاد را کاهش دهد و این موضوع به طور همزمان در بازارهای فولاد و سنگ آهن تاثیر گذار است.
با توجه به اینکه حدود ۱۰ الی ۲۰ درصد از آلودگی هوای شهرهای چین به علت کارخانه های فولادسازی است، چین قصد دارد در یک برنامه مدون و با هدف کاهش آلودگی هوا، تولید فولاد خود را کاهش دهد. علاوه بر فولاد، کارخانه های ذوب آلومینیوم نیز با محدودیت های مشابهی روبرو هستند.
چین همچنین تعرفه های صادراتی مرتبط با فولاد را افزایش داده است. به عنوان مثال از اول آگوست تعرفه فروکروم یکی از عناصر تولید فولاد ضد زنگ را از ۲۰ درصد به ۴۰ درصد رسانده و دو برابر کرده است.
همانطور که همه مستحضرند، کاهش تولید فولاد منجر به کاهش مصرف سنگ آهن می شود و برخی کارخانه های فولادسازی حتی بخشی از موجودی سنگ آهن خود را در بازار لحظه ایی فروختند و این اقدام زنگ خطر را در بازار به صدا درآورد. این وحشت به تجار نیز گسترش یافت و منجر به رکودی شد که اکنون شاهد آن هستیم.
غول های بزرگ سنگ آهنی نیز خود را با اهداف جدید تولید چین تطبیق داده اند. نایب رئیس بی اچ پی در یادداشتی در اواخر ماه آگوست درمورد چشم انداز ۲۰۲۱ نوشت: افزایش احتمالی کاهش سختگیرانه تولید فولاد چین در نیمه اخیر سال جاری زمانی که توسط بدنه صنعت چین در اوایل آگوست تایید شد، باعث چالش بازارهای آتی می شود.
فشار چین بر عرضه جهانی فولاد نشان می دهد که کمبود بسیاری از محصولات تا زمان تثبیت عرضه و تقاضا پس از پاندمی ادامه خواهد داشت.
براساس اعلام انجمن جهانی فولاد، در سال ۲۰۱۹ و قبل از شیوع بیماری کرونا، آمریکا ۸۷.۸ میلیون تن فولاد تولید کرد که کمتر از یک دهم تولید ۹۹۵.۴ میلیون تنی چین بود.
بنابراین در حالی که فولادسازان آمریکایی اکنون فولاد بیشتری نسبت به بحران مالی ۲۰۰۸ تولید می کنند اما مدتی طول می کشد تا بتوانند کمبودی را که کاهش تولید و صادرات چین ایجاد می کند، پر کنند.
پس مشکل عدم کاهش قیمت فولاد فقط چین نیست بلکه آمریکا نیز در آن ۳۰/۷۰ شریک است. باید منتظر ماند و دید چه سیاستی بایدن در رابطه با رفع عوارض وارداتی فولاد در دولت ترامپ خواهد گرفت. هر چند بنظر نمی رسد این رئیس جمهور محافظه کار دموکرات به فکر چاره ایی کوتاه مدت باشد و حداقل این بحران کاهش قیمت سنگ آهن و حفظ افزایش قیمت فولاد تا Q2 22 (سه ماهه دوم ۲۰۲۲) ادامه خواهد یافت.
انتهای پیام/
